Ontwikkelingstrauma helen – Laurence Heller – Aline LaPierre

Volgens de laatste statistieken die ik heb gevonden is 2% van de Nederlandse bevolking hoogbegaafd. Dat betekent dus dat op de 100 mensen die je kent, er waarschijnlijk maar 1 ander persoon is met wie je aansluiting hebt als je hoogbegaafd bent. Grappig genoeg vinden heel veel hoogbegaafden van zichzelf niet dat ze dat zijn. Ze vinden zichzelf niet slim, handig of goed genoeg. Ze zijn wel erg goed geworden in zich aanpassen, indimmen. Omdat ze anders te veel, te belerend, te betweterig, te enthousiast of te cerebraal worden gevonden en daarmee de aansluiting missen. In deze uitgave neemt Klaas Jan Bolt je mee door visuele beelden en quotes die wellicht herkenbaar zijn. Een mooi koffietafelboek om hoogbegaafdheid bij jezelf te herkennen of het bespreekbaar te maken bij anderen.

Ontwikkelingstrauma vloeit vaak voort uit gebrek aan afstemming van ouders naar het kind. Er ontstaan verstoringen in de hechtingsbehoefte van het kind en dat maakt dat het kind strategieën maakt om die veiligheid en hechting alsnog te krijgen van de ouder. Dr. Sue Johnson ontdekte in haar relatietherapiepraktijk dat - tegen wat eerder in de wetenschappelijke wereld werd gedacht - deze hechtingsbehoefte van kind naar ouder vaak nog in een volwassen relatie wordt geprojecteerd en uitgeleefd. En dat levert natuurlijk problemen op, zoals teleurstelling, terugtrekking, herhalende patronen waar beide partners in vast komen te zitten. Houd me vast, zeven gesprekken voor een hechte(re) en veilige relatie biedt praktische inzichten en oefeningen om helderheid te krijgen over je eigen hechting- en veiligheidsbehoefte in relatie met die van je partner. Zo kun je eerder opmerken wat er aan de hand is en anders reageren dan vanuit je gewoontesysteem.

Als mensen al heel lang tegen dezelfde dingen aan lopen, maar niet weten hoe dat komt, dan kan een diagnose vaak veel helderheid geven. "Oh, ik heb gewoon ADHD!" Dat geeft dan perspectief om iets anders te doen. Maar toch wordt vaak met het diagnose stellen te smal gekeken, vooral naar het probleem en minder naar de kwaliteiten en kenmerken van bijvoorbeeld ADHD, ADD, autisme spectrum stoornis, bi-polairiteit, hoogsensitiviteit of hoogbegaafdheid. In Neurodiversiteit begrijpen in 33 vragen uit de reeks Kopzorgen bieden Jim van Os en Simona Karbouniaris een anders perspectief. Van de verschillende neurodiverse verschijningen laten zij zien op meerdere assen van ontwikkelingen waar de uitdagingen en de kansen liggen. Ze pleiten voor een bredere - holistische - blik, omdat een diagnose vaak te beperkend en problematiserend werkt. Wanneer mensen met complex trauma te maken hebben (gehad), is de kans op misdiagnose ook erg groot. De methodiek (en de oproep) van Van Os en Karbouniairs om in de reguliere GGZ echt breder te kijken is niet alleen een verademing, maar biedt ook veel nieuwe ingangen voor begrip en daarmee ook een pad van verandering die past bij de persoon.